Elbet Bir Gün, Ve Fakat İnsanca (Şiir)

ELBET BİR GÜN, VE FAKAT İNSANCA

Elbet bir gün bir şeyler olacak!

Burda veya orda!

Bu alemde veya başka bir alemde!

Yüzleşeceğiz hepimiz,

Kendimizle ve yaptıklarımızla,

Yüz yüze geleceğiz!

Kimimiz önüne bakarak,

Kimimiz arkasına bakmadan yürüyecek!

Kimimiz insanca yaşamanın tadını tadacak!

Kimimiz kaçak yaşamaktan kaçmanın,

Kaçamak yaşamlardan kurtulamamanın tatsızlığını!

Sen ey deniz canlısı!

Ey canlı deniz!

Neden bu kadar sakinsin?

Bu kadar durgun?

Güneş hep senin üzerinde,

Öyle mi?

Sezar ise vurgun…1

Sen o bembeyaz,

Berrak, net ve şeffaf deniz,

Sen o dupduru,

Sade, doğal ve duygulu toprak,

Sen o volkan ateş,

Çarpıntılı, kızgın ve sert,

Selamı çok gören sen,

Yayla çiçeği iken,

Güneşi az gören,

Nergis çiçeğine mi döndün?

Döndün de narsist mi oldun?

Çok değer verdiğin konuşmayı,

Çok gördün!!!

Süresiz susmak öldürmektir,

Kendini ve muhataplarını…

Oysa bizler yaşamak,

Yaşatmak için varız…

Gerçekten yaşayanlar mutlu,

Yaşatanlar huzurludurlar…

Yaşarken öldürenlerin,

Öldürdükten sonra yaşatmaya kalkmaları

Bir dünya klasiğidir…

İster gündüzün parlak yıldızı Güneş,

İster gecenin parlak yıldızı Sirius,

İsterse de takımyıldızının parlağı Vega…

İster turuncu dev Pollux

İsterse de kırmızı-kızgın dev Mira ol…

Hepimiz ömürlüyüz…

İnsan dünyasında aydınlığın,

Güneşe yakınlığınla ölçülür.

Parlaklığınla değil,

İnsanlara yararınla ölçülür boyun…

Artık kulak verdiğim akıl hocası olmasa da,

Dinlediğim sağduyu var,

Bir de hissedeceğim vicdanın sesi olsaydı,

Hepsi de olsaydı,

Danışabilseydim…

Konuşabilseydik…

Dayanışabilseydik…

İnsanca…

Turgut ÇİFTÇİ

1. Yaralı